Lieve lieve mensen, er missen heel veel dagen sinds mijn laatste verhaal. Ik beloof dat ik m'n best doe om bij te schrijven maar voor nu even de tussenstand. We hebben het mooie Oaxaca al lang verlaten en moeten verruilen voor Cholula, waar we de 4 weken zouden verblijven voor ons onderzoek. Cholula is de stad in mexico met het grootste verschil tussen arm en rijk. Dit word veroorzaakt door de prive universiteit die hier is gevestigd in een dorpje wat eerder maar een kleine inheense gemeeschap was. Cholula in verdeeld in twee door de Camino Real, de hoofdstraat die door loopt tot in Puebla. Aan de ene kant van de straat heb je de universiteit en aan de andere kant van de straat vind je het dorp Cholula. Hoe verder je van de hoofdstraat weg komt hoe armoediger het word terwijl je aan de hoofstraat niet veel anders vind dan eettentjes en uitgaansgelegenheden. Cholula is ingesteld op de wensen van studenten, veel uitgaan en plezier maken. De mensen die hier studeren komen uit rijke families en hebben doorgaans redelijk wat geld te besteden. Ze komen naar de universiteit met hun audi's of mecedes en zitten allemaal achter hun apple'tjes te werken. Het verschil met mensen die geen stromend water hebben en rond moeten komen van wat ze verbouwen/verkopen is ontzettend groot. Ik ben nog steeds van mening dat mexicaanse mensen ontzettend vriendelijk zijn en erg beleefd, maar het word hier nog duidelijker dat ik wit ben en een status appart heb. Het is niet mogelijk om achter de beleefde maskers te kijken en dat vind ik lastig. Hoewel het appartementencomplex waar we met de hele groep verblijven niet veel voorstelt is het meer dan voldoende voor ons, en we hebben schoonmaaksters.... Deze ploeg van poetsdames komt elke ochtend door de weeks onze keetjes schoon maken, ze spreken geen woord engels en in tegenstelling tot Geerte is mijn spaans niet zo vloeiend, maar het schamele bedrag van 20 pesos wat ik onze poetsdame elke week toe schuif word toch wel gewaardeerd geloof ik. Uitgaan en samenkomen onder het genot van een drankje is hier duidelijk veel gebruikelijker dan bij ons en mede dankzij mijn onderwerp het ik al heel wat locale contact opgedaan onder de studenten. Ik breng veel meer tijd door met de mexicaanse mensen dan met de nederlandse groep en dat bevalt me prima. Als het me allemaal even te veel word kom ik 'thuis' bij Geerte en kan ik me weer opladen voor een nieuwe dag. 4 weken Mexico is veel te kort, en ik denk dat de schok bij terug keer naar het koele nederland me zwaar gaat vallen. Voor nu even genoeg geschreven, verder aan de studie en werken aan mn kleurtje ^^ Hasta luego mes amigos